Kuri Inn, czyli malediwska kwaterka

Kuri Inn ma także cennik wycieczek. My mamy wykupiony pakiet całościowy, a więc jedną wycieczkę dziennie według kalendarza. W zasadzie codziennie jeździmy na bezludne wyspy, raz jednak przedpołudnie spędzamy na sąsiedniej wyspie Mahibadhoo, która jest stolicą atolu; raz dajemy się także skusić na łowienie ryb o zachodzie słońca, co kosztuje 15$ od osoby. Jak już pisałam w jednym z poprzednich postów istnieją trzy bezludne wyspy oraz kilka tzw. sandabanks w pobliżu Omadhoo, gdzie można snurkować, pływać w turkusowej wodzie oraz wygrzewać się na białym piaseczku. Na życzenie właściciele mogą zorganizować kolację na jednej z takich wysp, a dokładniej grilla ze świeżo złowionych ryb. W cenniku są również inne wycieczki, takie jak obserwowanie delfinów, nurkowanie z rekinami, wielorybami i mantami, nocne snurkowanie, nurkowanie dla początkujących, jak i doświadczonych nurków, czy łowienie ryb o wschodzie słońca. Dokładnego cennika wycieczek nie pamiętam, jednak cena za oglądanie mant czy delfinów zawsze zależy od ceny wynajęcia łódki. Większa kosztuje ok. 400$.

Kuri Inn oferuje również wycieczkę do resortu na jeden dzień. Płaci się za wynajęcie łódki, czyli ok. 400$ plus wydatek na obiad lub kolacje podczas pobytu, czyli ok. 100$, zatem ostateczna cena zależy od ilości osób. Resort, który można odwiedzić to Maafushivaru. Zazwyczaj dla gości z Kuri Inn rezerwowany jest domek, w którym kucharz urządza swoje ‘show’ i na oczach gości gotuje wszystkie dania. Czasami można również trafić na wieczory tematyczne lub pokazy tańców malediwskich. My jednak nie mamy tyle szczęścia, gdyż w czasie naszego pobytu resort ma pełne obłożenie i nie przyjmuje gości spoza swojej wyspy.

ŁOWIENIE RYB to niezła zabawa. Nigdy wcześniej tego nie robiłam, a już na pewno nie w tak pięknej scenerii… o zachodzie słońca gdzieś na Ocenie Indyjskim. Ok. 17:30 wypływamy na otwarte wody i zarzucamy kotwicę. Technika połowu nie jest bardzo skomplikowana. Dostajemy szpule z żyłką i z zamocowanym na niej haczykiem. Arif ma całe wiadro przygotowanej przynęty, nie są to żadne robaki, a małe kawałeczki ryb. Tak, szerzy się tu kanibalizm:) Żyłkę trzeba spuścić do samego dna i potem podciągnąć kilka metrów do góry. Tylko jak wyczuć dno? Powinno poczuć się małe stuknięcie, jednak przy falującej wodzie dla kogoś bez doświadczenia jest to bardzo trudne. Wiemy jednak, iż jest tu ok. 3 metrów głębokości, a zatem odliczamy sobie po kawałku spuszczanej żyłki. Teraz trzeba już tylko czekać na szarpnięcie i potem mocno ciągnąć żyłkę do góry, bo nawet małe rybki są bardzo silne i mocno się rzucają. Muszę przyznać, że malediwskie ryby są całkiem sprytne. Potrafią całkowicie wyczyścić haczyk z przynęty i popłynąć sobie dalej, czuć tylko małe szarpnięcia, kiedy podgryzają przyczepione jedzonko. Jednak nie odpływamy z gołymi rękami, udaje się nam złowić kilka ładnych sztuk.

Michał cierpliwie czeka na zdobycz:)

 Zarzucamy żyłkę, może tym razem któraś się nabierze

Jest! Martyna, nasza fisherwoman:)

Nasza zdobycz

Największą rybę złowiłam ja:)

To teraz trochę o WPADKACH i BRAKU ORGANIZACJI, jaki nas spotkał.

• Przed przyjazdem nikt się z nami nie skontaktował, żeby uzgodnić miejsce odbioru po przylocie. Wysłałam maila do Kamili, nie odpisała. Dopiero interwencja u Rakiego, naszego pośrednika, przyniosła odzew.
• W związku z brakiem kontaktu ze strony guesthouse’u, postanowiłam zajrzeć na strony internetowe i jak się okazało, strona internetowa kwaterki oraz fun page na Facebooku zniknęły i to akurat na chwilkę przed naszym wyjazdem. Dziwne, prawda? Kiedy wreszcie Kamila odpisała, otrzymaliśmy informację, że strony są zmieniane, gdyż będzie nowe logo.
• Po dotarciu na miejsce faktura wystawiona przez Kamilę opiewała na wyższą kwotę niż ta wystawione przez pośrednika, nie uwzględniała zaliczki. Oczywiście, korekta została naniesiona, ale Kamila była zdziwiona, że Raki dał nam rabat.
• Wycieczki na bezludne wyspy miały być całodzienne, a zostaliśmy poinformowani, że tylko pół dnia wchodzi w grę.
• Tempo przy snorkelingu było nieco za szybkie, nikt nie spytał, czy robiliśmy to już wcześniej.
• Drugiego dnia popłynęliśmy na wsypę bez cienia, ale okazało się, że ktoś tam już był i nie życzył sobie naszej obecności. Musieliśmy się przenieść na inną wyspę, na szczęście była wolna.
• Trzeciego dnia zdecydowaliśmy się zwiedzić sąsiednią wyspę, po pierwsze potrzebowaliśmy bankomatu (a tam był), po drugie ciekawi byliśmy życia na innej wyspie. Pytaliśmy, czy można to połączyć z Desert Island, na co dostaliśmy odpowiedź, że nie ma żadnej w okolicy, co jak się okazało było nieprawdą. Nasza wycieczka połączona była z odwiezieniem innej pary gości na prom, co jak podejrzewamy było wcześniej skalkulowane.
• Nurkowanie… Daria zapytała o możliwość nurkowania na samym początku i miało nie być żadnego problemu. Potem jednak okazało się, że jest to niemożliwe, bo Arif wyjeżdża. Po czym po chwili znowu zmiana, po obiedzie może odbyć się sesja, z tym że tak naprawdę byłoby to wciśnięcie nurkowania między obiadem a łowieniem ryb, czyli de facto trwałoby to 2 godziny. Normalnie jedna sesja trwa pół dnia.
• Ciągle negocjowaliśmy w sprawie całego dnia na bezludnej wyspie i w końcu uzgodniliśmy, że będzie to możliwe w dzień, w którym na kwaterce będzie tylko nasza czwórka (para Łotyszów wyjechała, a nowi goście mieli przyjechać za jeden dzień). Sama Tanja nam to zaproponowała, po czym wieczorem okazało się, że jednak nie ma takiej opcji, bo nowi goście przyjeżdżają ok. 14:00.
• Umówiliśmy się zatem, że kolejnego dnia wyruszymy o godzinę wcześniej, aby przedłużyć pobyt na wyspie. Wyjazd miałby być o 9:00. Przyszliśmy do przystani, ale Arifa nie było, nie pojawił się, nie zostawił informacji, na jaką wyspę mamy jechać, telefonu też nie odbierał. Wody mineralnej również nie było, co sami zauważyliśmy i o co się upomnieliśmy Okazało się, że wszystkie ‘desert islands’ są zajęte. Trwało to ponad pół godzinny, zanim dostaliśmy jakąś propozycję, a mianowicie albo płyniemy na zaśmieconą wyspę, albo sprawdzimy, czy po południu jest jakaś wolna, jednak popołudniowy wyjazd możliwy byłby dopiero o 14:30. Wybraliśmy więc wyspę używaną przez miejscowych i rzeczywiście była zaśmiecona, jednak znalazł się tam czysty cypelek z przepiękną laguną.
• Jak się okazało kolejnego dnia, i w zasadzie do końca pobytu dostępna będzie tylko zaśmiecona wyspa, a tej wyspy nie ma przecież w ofercie guesthouse’u. Tego już było za dużo. Sprawę zgłosiliśmy do Rakiego, naszego pośrednika, jednocześnie dyskutując z właścicielem kwaterki. Poskutkowało:)

Złe wrażenie zostało zatarte i kiedy przyszło odjeżdżać łezka naprawdę się zakręciła. Pobyt był naprawdę fantastyczny, przepiękne miejsce i bardzo mili gościnni ludzie. Z niecierpliwością czekam na otwarcie nowych kwaterek na Omadhoo i mocno kibicuję chłopakom, żeby wszystko się udało po ich myśli. Jesteśmy w kontakcie, więc mam nadzieję, że wieści będą napływać na bieżąco.