Weekend w Lombardi: urokliwe Bergamo

DOJAZD Z LOTNISKA DO BERGAMO

Lotnisko jest małe, od razu wychodzimy do hali. Szukam informacji turystycznej, ma być po lewej stronie i jest. Kupuję bilet 24-godzinny za 5 Euro, na którym mogę również jeździć komunikacją miejską po Bergamo, wliczając w to kolejki Funicolare. Biorę też mapę miasta i idę na autobus nr 1, który już czeka na  przystanku. Przystanek znajduje się po prawej stronie po wyjściu z hali przylotów. Przejazd trwa ok. 15 minut, wysiadam na stacji kolejowej, czyli Stazione FS.

Rozglądam się i dziwnie to wygląda, nie bardzo wiem, dokąd iść. Zagaduję pewnego Włocha i pytam o drogę, niby wie, ale nie do końca (skąd ja to znam), jednak jest tak miły, że dla samej rozmowy warto było go zaczepić 🙂 W końcu namierzam dobrą ulicę i wyruszam na poszukiwania hostelu. Hm, numeracja jest nie na każdym budynku, dochodzę do końca ulicy i nic. Wracam zatem i znowu zaczepiam jakiegoś Włocha, jak się okazuje pracuje właśnie w tym hostelu, wraca więc ze mną i wprowadza do środka. W progu wita mnie Marta, właścicielka. Od razu czuję, że to bardzo fajne miejsce. Dostaję największy pokój, a Marta nie bierze ode mnie taksy klimatycznej i do tego wszystko tłumaczy, pokazuje na mapie, jak dostać się na stare miasto, co warto tam zobaczyć i gdzie zjeść.

Hostel ma 3 pokoje, kuchnię oraz wspólną łazienkę. W pokoju jest TV, duża szafa, kanapa (rozkładana), ręczniki i suszarka do włosów. Można sobie robić kawę oraz herbatę o każdej porze, natomiast gotowe śniadanie czeka zawsze rano. W kuchni jest lodówka oraz całe wyposażenie typu talerze, szklanki, kubki, mikrofala. Hostel Fragolino ma bardzo dobrą lokalizację, 10 minut piechotą od stacji kolejowej oraz 20 minut od starówki. Za dwuosobowy pokój ze śniadaniem za dwie noce płacę 461,16 zł, czyli 230 zł za osobę. Na śniadanie są płatki z mlekiem, bułeczki i chleb z dżemem i soki, czyli standardowe śniadanie hostelowe.

TROCHĘ HISTORII BERGAMO

Bergamo znajduje się w miejscu starożytnego miasta Bergomorum, założonego przez celtyckie plemię Cenomanów (Cenomani). W 46 r. p.n.e. zostało przekształcone w rzymskie osiedle. Liczyło wówczas około 10 tys. mieszkańców w szczytowym okresie swojego rozwoju. Stanowiło ważny przystanek na drodze wojskowej między Friuli oraz Recją. Jego kresem było zniszczenie przez Attylę w V wieku naszej ery. Od VI wieku Bergamo stanowiło siedzibę jednego z najważniejszych księstw północnych Włoch, razem z Brescią, Trydentem oraz Cividale. W 816 roku Karol Wielki podbił Lombardię. Od czasów XI wieku Bergamo stanowiło samodzielną jednostkę, stanowiąc część Ligi Lombardzkiej. Tak więc przez chwilę cieszyło się statusem „wolnego miasta”, ale później przeszło już w ręce Wenecjan. Właśnie ten melanż stylu weneckiego i lombardzkiego daje świetny efekt w architekturze. Dodatkowo, miasto zachowało swój staromodny nieco urok.

ZWIEDZANIE BERGAMO

Przy stacji kolejowej wsiadam w autobus nr. 1A (przystanek przy stacji kolejowej za McDonald’s, jedzie na starówkę do Città Alta, ja jednak wysiadam przy zabytkowej kolejce Funicolare, mając zakupiony bilet 24-godzinny nie muszę już kupować dodatkowego na kolejkę. Bilet ten pokazuję obsłudze przy wsiadaniu. Mogę podróżować dowolną ilość razy tam oraz z powrotem. Kolejka kursuje do późnych godzin nocnych, pokonuje wysokość 85 metrów, z kolei długość torów to 240 metry. Można też wejść po schodach, wspinaczka jest nieco męcząca, ale widoki przepiękne, zaczynają się już przy dolnej stacji kolejki Funicolare.

Wjazd na górę trwa chwilę. Wysiadam na Piazza Mercato delle Scarpe, moim oczom ukazują się stare kamienice oraz wąskie brukowane uliczki. Sprawdzam rozkład na mapie i wchodzę w ulicę Via Gombito, która docieram do Piazza Vecchia.

PIAZZA VECCHIA

Tutaj zatrzymuję się na chwilę. Znajduje się tu Palazzo della Ragione zaliczany do najstarszych publicznych pałaców we Włoszech. Można zwiedzić jego wnętrza, gdzie zobaczymy malownicze freski. Ja jednak ograniczona ilością czasu idę dalej. Przy placu zobaczymy także Palazzo Nuovo, w którym siedzibę ma, jedna z najważniejszych włoskich bibliotek historycznych – Angelo Mai. Na placu jest już całkiem sporo turystów, rodzimy język też słychać.

I znowu trafiam na ślub! Ależ mam szczęście… to chyba dobra wróżba?:) Tym razem prawdziwie włoski w stylu Don Corleone:)

PIAZZA DEL DUOMO

Za Palazzo della Ragione widać jakiś stary piękny budynek, idę więc w tym kierunku i dochodzę do Piazza del Duomo. To plac katedralny. Jak wskazuje jego nazwa znajduje się tu katedra miejska pod wezwaniem św. Aleksandra, który jest patronem miasta. Moją uwagę przykuwa jednak na dłużej kaplica Cappella Colleoni, zaprojektowana przez Giovanni Antonio Amadeo jako mauzoleum dla rodu Colleoni. Do kaplicy przylega bazylika Santa Maria Maggiore, której wnętrze robi na mnie ogromne wrażenie.

Przysiadam na chwilę w środku, by w spokoju obejrzeć wystrój oraz zdobienia. Początek jej budowy to XII wiek. Ze względów finansowych nigdy nie udało się dokończyć głównego portalu romańskiego. Zamiast tego do środka prowadzi już XIV-wieczny, bardzo efektowny przedsionek zwany Portalem Czerwonych Lwów. Do największych skarbów barokowego wnętrza należy chór, projektu m.in. Lorenzo Lotti. Ściany i filary ozdobione są bogatymi arrasami, z Florencji i Antwerpii.

 

 

 

Dalej postanawiam udać się na wzgórze San Vigilio, na którym znajdują się ruiny zamku wraz z punkt em widokowym na miasto oraz okolicę. Idę uliczką Via B. Colleoni, którą (jak wynika z mapy) mam dojść do cytadeli, a potem do drugiej zabytkowej kolejki o tej samej nazwie co wzgórze (długość torów to 630 metry, a wysokość jaką pokonuje kolejka to 90 metrów), którą wjadę na górę (mój bilet ważny jest również tutaj). Na wzgórze można podobno również wejść pieszo wąskimi krętymi uliczkami.