Wat Rong Khun świątynia z krainy lodu

Gdy po raz pierwszy zobaczyłam jej zdjęciach, od razu wiedziałam, że kiedyś muszą tam pojechać. Wat Rong Khun, czyli Biała Świątynia w Chiang Rai przypomina pałac z krainy lodu. Tak naprawdę budowla znajduje się 5 km na południe od Chiang Rai. Nic tu nie jest przypadkowe, nic nie jest pozbawione znaczenia. Cały obiekt nie jest zbyt wielki, natomiast ogrom detali, jakie w sobie zawiera przyprawia o zawrót głowy. To dziwne miejsce. Patrząc na świątynię, trudno ocenić, czy to kicz, czy arcydzieło. Nie jest to zabytek, bo świątynia została wybudowana w 1998 roku i ciągle nie jest skończona. To projekt artystyczny kogoś, kto za cel życia, postawił sobie wybudowanie buddyjskiego pomnika przełomu XX i XXI wieku.

To realizacja ekstrawaganckiego marzenia zasłużonego tajlandzkiego artysty Khun Chalermchai Kositpipat. Skrząca się w słońcu biel szkła, w połączeniu z symboliką miejsca, ma w zamierzeniu promować w świecie czysty, szlachetny wymiar buddyzmu. Khun Chalermchai Kositpipat zasłynął przede wszystkim jako malarz, wykorzystujący w swojej twórczości rozmaite wyobrażenia Buddy. Wat Rong Khun ma być dziełem jego życia, zapewniającym nieśmiertelność. Charlemchai Kositpipat wierzy, że jego dar dla Buddy da mu przepustkę do wiecznego życia. Podobizna samego autora wita zwiedzających już przy wejściu.

Do Białej Światyni docieramy przed 8:00 rano. Jest pochmurno i mgliście, co jeszcze bardziej dodaje tajemniczości tej dziwnej budowli. Pierwsze wrażenie? Małe rozczarowanie. Świątynia stoi przy ruchliwej ulicy gdzieś pośrodku niczego, jak na obiekt tego typu wielkością nie powala. Nasz problem ze zwiedzaniem z bagażami znika, gdyż teran całej świątyni jest naprawdę niewielki. Nieco inaczej wyobrażałam sobie to miejsce.

Zwiedzać świątyni jeszcze nie możemy, gdyż czynna jest od 8:00. Można natomiast wejść już na przyległy teren, co też robimy. Można skorzystać tu z darmowej toalety i to jakiej, złoty budynek wyglądający jak kolejna świątynia okazuje się być po prostu wychodkiem. Psikus artysty? Znajdziemy tu nawet toalety w tylu zachodnim. Uwaga, przed wejściem trzeba zdjąć buty. Przed drzwiami wejściowymi stoją kapcie, które można założyć.

Przy wejściu na teren świątyni stoją nieco pocieszne, umiarkowanie urodziwe figury o intensywnie czerwonej barwie. Na ich widok każdy miłośnik używek powinien przemyśleć swoje postępowanie, groźne miny w połączeniu z trzymanymi w rękach stworów paczkami papierosów pokazują, że droga do oświecenia jest trudna i pełna pokus. W zasadzie cały teren świątyni naszpikowany jest różnego rodzaju artystycznymi tworami, jak odcięte głowy czy postaci z filmów.

Co robi butelka whiskey przyklejona do czerwonej głowy symbolicznego, wodzącego na pokuszenie demona? Co robi predator wyglądający jakby właśnie wyłaniał się z wnętrza ziemi, by przeprowadzić atak na jakiegoś obcego?

Po godzinie wreszcie nadchodzi nasza kolej. Wstęp do świątyni jest bezpłatny, otwarta jest w godzinach 8:00- 17:00. Ściany i monumenty pokryte są dość równomiernie fragmentami szkła, które mieniąc się w słońcu mają nadać całej budowli boskiego wymiaru. Białe szkło ma symbolizować czystość oraz mądrość Buddy. Wejście do środka to droga z ziemi przez piekło aż do nieba. Najpierw przechodzimy przez most umieszczony nad lasem rąk wyrastających spod ziemi, które należą do nieszczęśników cierpiących katusze w piekelnych czeluściach. Przerażające ludzkie czaszki i dziwnie powykręcane twarze obrazują to, co czeka grzeszników po śmierci, wieczne męki i tortury. Uwagę zwraca na czerwono pomalowany kobiecy paznokieć… symbolizujący ziemskie pokusy i doczesne pragnienia, których trzeba się wyzbyć, aby zostać zbawionym.

Jeszcze kilka kroków i już przekraczamy bogato zdobioną bramę… Bramę do Nieba, której strzeże sprawujący władzę nad ludzkim losem Rahu i władająca ludzkim życiem Śmierć. Wkraczamy na strzeżoną przez demony ścieżkę do głównej kaplicy (Ubosot).

W środku czeka nas mały szok. Oprócz wizerunków Buddy, na ścianach dostrzegamy niezwykle kolorowe malunki przedstawiające postaci ze współczesnego świata, zarówno z tego realnego, jak i wyimaginowego. Rozpoznacie tu Batmana, Supermana, Terminatora i Czarodziejkę z Księżyca. Jest też Darth Vader, Michael Jackson, a nawet Neo z Matriksa i płonące World Trade Center. Potrzeba trochę czasu, by odkryć wszystkie postaci wkomponowane w ścienne malowidła. Przy ich pomocy artysta pokazuje odwieczną walkę dobra ze złem, które to, jak sugerują malowidła, zdominowało ludzkie życie. Ludzie powinni oczyścić siebie, swoje umysły od złych intencji i złych pomysłów, zachodnia popkultura pełna przemocy, chciwości, hedonizmu jest niewłaściwym sposobem życia i złym wyborem. Ludzkość powinna odrzucić tego rodzaju pokusy i skręcić na drogę oczyszczenia i oświecenia. Jednak czy wszystkie te postaci są wcieleniem złych mocy? Nie wydaje mi się, jest to z pewnością subiektywna interpretacją samego artysty, jego wizja tego, co słuszne i dobre. Niestety nie można robić tu zdjęć, o czym dowiaduję się po fakcie.